Fondue zonder concessies

Toen Café Bern in 1978 haar deuren voor het eerst opende, was Helmut Winzeler 50 jaar. Hij had toen al een heel leven als kernfysicus achter de rug.

In zijn jonge jaren woonde hij lange tijd in Bern, niet alleen de hoofdstad van Zwitserland maar ook de plek waar Albert Einstein zijn relativiteitstheorie uitwerkte. Waarschijnlijk verleende dat deze prachtige stad nog meer bekoring in de ogen van een jonge man die gefascineerd werd door de kernfysica, de leer van de “elementaire deeltjes”.

Helmut was jaren verbonden aan Cern, het onderzoekscentrum met de befaamde deeltjesversneller in de buurt van Genève en hij doceerde aan universiteiten in verschillende delen van de wereld.

Zijn laatste baan als kernfysicus was op het Zeemanlaboratorium van de Universiteit van Amsterdam. Toen vond hij het mooi geweest en begon hij een nieuw leven.

Helmut deed het niet helemaal alleen: zijn partner Alexandra en zijn neef Tom stonden met hem aan de wieg van Bern en korte tijd later kwam Koen er bij. Maar Café Bern was wel zijn idee, een idee dat –op de voor hem karakteristieke wijze–  tot in de kleinste details was uitgewerkt, compleet met haast op wetenschappelijke wijze ontwikkelde recepturen die tot op de dag van vandaag nauwgezet gevolgd worden.

Helmut was veel meer dan een kernfysicus met een passie voor de koken. Hij was tegelijk eigenzinnig, zonder concessies, en voor zijn intimi een uiterst beminnelijk mens. Hij was een beta met een alfa-hart, met onder zijn beste vrienden opvallend veel kunstenaars en architecten, een levensgenieter, een wereldburger die zich in Amsterdam bijzonder thuis voelde, een volleerd berijder van de éénwiel, een mens die mensen verbond en iemand die een blijvende herinnering heeft achtergelaten in het collectieve geheugen van Café Bern.

Bruno Filho

7 mei – 17 juni 2016 in Café Bern

“Het is in Holland en Amsterdam, het is achter de takken en het bos, het is achter de potten en achter bloemen…… .“

Hieronder kunt u een indruk krijgen van enkele van de in Café Bern geëxposeerde werken.

7 mei – 17 juni 2016: Bruno Filho

Sluit je ogen en stel je voor dat je in Rio de Janeiro bent. Open ze en terwijl je kijkt naar een werk van Bruno hoor het opzwepende ritme van een samba. Wat hij ook aanraakt, alles begint te dansen. Lijnen buigen zich samen met zijn toets in alle richtingen over het canvas. Mensen, dieren, planten, de hele natuur herrijst uit een nieuwe schepping. Hier is geen plaats voor treurigheid en sombermans.

Dit wil niet zeggen dat Bruno’s onderwerpen altijd een feestje zijn. Nee, ook thema’s als kinderarbeid, verlies en gebroken liefde behandelt hij. Maar op het eerste gezicht word je door zijn vorm en helder kleurgebruik op het verkeerde been gezet. Kijk je langer dan ontdek je wel degelijk een diep gevoel van smart waar ook de kracht van de Braziliaan in naar voren komt. Natuurlijk is er honger, natuurlijk is er verdriet, maar vandaag gaan we zingen en dansen maken we plezier. Het maakt voor Bruno niets uit in welk medium hij werkt.

Ook in zijn sculpturen weet hij de ‘serpentine vormen’ van Matisse tot een ongekende levensdans te brengen. Als de oude meester nog had geleefd was hij zeker met Bruno aan een nieuw Fauvistisch experiment begonnen. Diepe gevoelens van waar het in het leven, spiritueel gesproken, allemaal om gaat, zijn in het werk van Bruno vervlochten met een expressieve vorm van grote levenskunst.

Durf te lachen door al je tranen heen, durf te dansen ook al is er geen muziek, durf te leven ook al is dat doodeng en durf lief te hebben ook al breekt je hart.

Voor meer info: Salon d’Autonome – Bruno

In mei 2010 vond in Den Haag het ‘Global Conference on Child Labor’ plaats. Daarbij was er ook een expositie van schilderijen met ‘kinderarbeid’ als thema. Een schilderij van Bruno Filho werd destijds gekozen als het officiële geschenk van de Nederlandse regering aan Brazilië, dat drie jaar later de vervolgconferentie zou organiseren.

Op de foto de heer Piet Hein Donner, destijds minister van Socale Zaken en Werkgelegenheid, die namens de Nederlandse regering het schilderij van Bruno Filho overhandigt aan mevrouw Marcia Carvalho Lopes, de Braziliaanse minister van Sociale Zaken.

Voor meer info: 80 vragen – child labor

Anne Marie Spijker – Een wereld van verlangen

20 augustus – 10 oktober 2016 in Café Bern

In de schilderijen van Anne Marie Spijker (Zwijndrecht, 1963) zijn nauwelijks alledaagse scènes te traceren; een ezel in de laadbak van een pick-uptruck, bergen die in glazen potjes groeien, mannen met geweren. Het lijken droomscènes of gebeurtenissen die zich ver weg of lang geleden afspeelden. De uitzichten vanuit Spijkers geschilderde ramen worden schilderijen, de lege fotolijsten zijn vol van het landschap dat er achter schuilgaat, voor een open deur of gapende afgrond drentelen honden heen en weer, de volle maan tegen de diepdonkerblauwe lucht: het zijn werelden van een romantisch verlangen naar een andere plek.

Hieronder kunt u een indruk krijgen van enkele van de in Café Bern geëxposeerde werken.

Een wereld van verlangen

de dromerige werkelijkheid van Anne Marie Spijker

De onderwerpen die Spijker kiest voor de werelden die ze in verf construeert, zijn altijd op iets bestaands gebaseerd: soms gebruikt ze elementen uit gevonden of zelfgemaakte foto’s of dienen de voorwerpen om haar heen als model. Deze spullen krijgen in haar schilderijen een ziel, ze lijken een eigen leven te leiden. Spijker laat een foto zien van drie bezems die tegen elkaar aangeleund staan tegen een muur; ‘Kijk, dit vind ik interessant. Het lijkt net of deze bezems iets met elkaar hebben.’

Spijker doet met haar werk een beroep op het voorstellingsvermogen van de kijker en nodigt je uit om op zoek te gaan naar je eigen wereld van verlangen. Die van haarzelf geeft ze niet zomaar weg. Haar uitgangspunten zijn zorgvuldig onder vele verflagen en soms misleidende, soms hilarische titels verstopt. Met ‘Ik schilderde dit toen ik dronken was’ lijkt het wat romantische tafereel van een bed met fotolijstjes op het tafeltje ernaast plotseling over de ontstaansgeschiedenis van het schilderij zelf te gaan. Zo gek is dat niet, want het canvas is nog altijd het belangrijkste toevluchtsoord voor Spijker. Als echte schildersschilder houdt ze van kleur en verf en de verrassingen die het, zeer dun aangebracht, kan opleveren en is het plezier in het schilderen een van de belangrijkste drijfveren.

Sinds haar academietijd komt Spijker vaak in een dorp op het Griekse eiland Kreta, vol stoere geweerdragende schaapherders. Halsoverkop verliefd als ze werd op het bergdorp, bleek het een bron van inspiratie voor haar werk. Ook nu is de liefde nog lang niet over, ze komt er nog regelmatig. Het lijkt echter wel een minder romantische en meer realistische liefde te zijn; de laatste jaren lijken haar schilderijen op zichzelf minder surreëel en minder hunkerend te worden, de kleuren minder exorbitant. ‘In Griekenland zijn de dingen eigenlijk al vreemd genoeg, ik hoef geen bergen meer in potjes te stoppen.’

Door te spelen met schaal, zowel binnen het schilderij als de schilderijen onderling, schept Spijker echter alsnog een moeilijk te definiëren wereld waarin de toeschouwer afwisselend inzoomt op alledaagse kleinigheden zoals een op kop gelegd schriftje of een hoopje puntenslijpsel, om vervolgens het kader drastisch te vergroten voor een wijds, onherbergzaam landschap. Uit de geheimzinnigheid en verborgenheid die Spijker deze steeds terugkerende motieven meegeeft, klinken, als je goed luistert, nog altijd liedjes van een nooit vervuld verlangen.

Voor meer informatie:
http://www.annemariespijker.nl

Tekst: Jantine Kremer

Terug naar overzicht

Mohbra

12 oktober – 26 november 2016 in Café Bern

Mohbra (Algiers,1956) is een veelzijdig kunstenaar. Hij maakt ondermeer beelden, schilderijen en prachtige collages van stukjes textiel.

Tot 26 november is een mooie selectie van zijn werk te zien in Café Bern. Kom gerust eens langs.

Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken.

Zie ook: Mohbra op RTV NH

Terug naar overzicht

De wereld van Mohamed Brahimi

Van jongs af aan had hij met zijn drie jaar jongere broer Rabah het idee om het washok van zijn moeder te annexeren. Ze hebben er toen al een zogenaamd atelier van gemaakt dat de naam “LEBUITA ” kreeg, wat in het Nederlands ‘het hokje‘ betekent.

Na verschillende scholen te hebben doorlopen in Algiers, besloten beide broers -gedreven door hun creatieve gedrag- om naar Europa te reizen om daar hun kennis verder uit te breiden.

Rabah was de eerste die naar Parijs vertrok, na het voltooien van zijn studie aan de kunstacademie. Mohamed op zijn beurt volgde kort daarna en vertrok richting Spanje voor een half jaar, daarna kwam Frankrijk aan de beurt en later Engeland waar hij in Londen verschillende studies volgde van mode tot industriëel design.

In 1985 ontmoette hij zijn Nederlandse vrouw en een jaar later besloot hij om zijn grenzen te verleggen en naar Nederland te gaan. Zijn droom kwam uit toen hij in 1997 met de hulp van zijn vrouw zijn eigen atelier aan huis opende: atelier “LEBUITA” was een feit.

Sindsdien woont en werkt Brahimi in Maasbommel (Land van Maas & Waal). In 2001 kreeg hij van het ministerie van Justitie zijn eerste opdracht, om een nationale trofee voor de ‘Pluk ze’-wet te maken. Met succes kreeg het beeldje de naam de Kale Kip. Brahimi is een veelzijdig kunstenaar: zijn werk omvat aquarellen, schilderijen, collages en beelden en daarnaast schrijft hij ook nog. De materialen die hij gebruikt variëren van papier, hout, stof, gips tot lood.

Zijn laatste creatie is het recyclen van zijn gebruikte verftubes om miniaturen beeldjes ervan te maken. Regelmatig komen feiten van het leven vol emoties terug in de afbeelding van de beeldjes.

Atelier:

• Atelier Mohbra
  Korte Verspronckweg 7-9
  2023 BS Haarlem

Voor meer informatie:
http://mohbra.eu/index.html

Terug naar overzicht

Liesbeth Kaemingk

21 januari – 4 maart 2017 in Café Bern

Liesbeth Kaemingk maakt olieverfschilderijen, tekeningen en “relikwieën”.

Tijdens deze expositie laat zij recent werk zien, voornamelijk uit 2016. Het werk dat zij in deze laatste periode heeft gemaakt is meer beschouwend dan voorheen.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken.

Liesbeth Kaemingk

olieverfschilderijen, tekeningen en “relikwieën”

De schilderijen met menselijke figuren zijn niet zozeer een portret, maar de verbeelding van een mogelijke werkelijkheid.

De tekeningen zijn gemaakt op bewerkt papier en bestaande afbeeldingen, in gemengde techniek met inkt en verf.

Het maken zelf is een zoektocht, waarin tijdens het proces weer nieuwe dingen worden gevonden. Niets ligt van tevoren vast. Uit die tekeningen ontstaan vaak ook weer schilderijen.

De relikwieën zijn een wereld op zichzelf, driedimensionaal werk gevat in een kistje.

Zie ook: www.lisak.nl

Terug naar overzicht

Ka Createur

4 maart – 15 april 2017 in Café Bern

Ka createur (1965) heeft zich door de jaren heen op verschillende vakgebieden ontwikkeld. Haar projecten lopen qua vormgeving nogal uiteen. Momenteel ligt haar focus op het schilderen van abstracte werken. Hierbij kan zij zich losweken van haar perfectionisme.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken.

Ka Createur

Ka createur heeft zich door de jaren heen op verschillende vakgebieden ontwikkeld. Haar projecten lopen qua vormgeving nogal uiteen. Momenteel ligt haar focus op het schilderen van abstracte werken. Hierbij kan zij zich losweken van haar perfectionisme.

Ka verwoordt deze abstractie als volgt: “Als ik mezelf niet in de weg zit en eruit kan laten komen wat er op dát moment in me leeft, dan is een goed schilderij in één sessie klaar. Deze zogenaamde oer-werken ontstaan vanuit van alles: frustratie, liefde, angst, onmacht en vreugde, er moet in ieder geval onrust van binnen aanwezig zijn.

De beste creaties ontstaan als het denken en alle oordelen stop gezet kunnen worden. Als ik mezelf verwonder over de compositie en in het doek terug kan lezen wat mij bezig hield, dan krijgt het schilderij bestaansrecht. Soms vraagt een schilderij om wat meer gelaagdheid en ook een ander beoordelingsvermogen, dan kan het proces maanden duren. Maar of je nu lang of kort bezig bent met een schilderij, een creatie raakt je of raakt je niet. Zo simpel is het dan ook weer”.

Voor meer info: www.ka-createur.nl

Terug naar overzicht

Boudijn Uythof – Rokjesdag

15 – 22 april 2017 in Café Bern

In deze expositie van Boudijn Uythof is er fotografische aandacht voor het lenteverschijnsel “Rokjesdag”, de dag waarop, voor het eerst in het jaar, het rokje weer het blote been onthult.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken.

Boudijn Uythof

Straatfotografie: de fotografische registratie van ontmoetingen

De fotograaf Boudijn Uythof is gespecialiseerd in straatfotografie en woont inmiddels meer dan 55 jaar in Amsterdam. De levendigheid en onvoorspelbaarheid van mensen in de publieke ruimte in  Amsterdam en vele andere wereldsteden hebben hem uitgedaagd tot fotografische registratie van ontmoetingen tijdens zijn reizen en avonturen.

Een van zijn eerste omvangrijke portfolio’s betrof foto’s van maskers in Venetië met daarachter de ogen van de bezoekers van het jaarlijkse carnaval. Het leidde tot de expositie “The Vanishing Eyes of Venice”, met steeds meer buitenlandse bezoekers en een minderheid aan bewoners.  Daarop volgde de expositie “Ten Shades of White” met  een onderzoek naar het bewolkte universum van Griekenland tot de Noordkaap.

In een volgend portfolio werd aandacht besteed aan de attributen waarmee vrouwen zich tooien op straat en in de publieke ruimte. Details zoals tassen, schoenen, kleding, fietsen, smart phones en iPads. Dit leidde dit tot de expositie: “Faceless Women”? Over het gebruik en vertoon van “Legs and Bags” door vrouwen in zeven wereldsteden, zonder hun gezicht te verliezen. Integendeel! Een project dat ook ten toon werd gesteld tijdens de Open Ateliers in de Nieuwmarkt.
Zie ook: www.ateliersnieuwmarkt.nl

Onderdeel hiervan vormde de fotografische aandacht voor het lenteverschijnsel “Rokjesdag”. De opening van de expositie “Rokjesdag”  in het bekende Café Bern op 15 april valt wellicht samen met het plotseling op straat verschijnen van korte rokjes zonder kousen, stockings, panty’s, leggings en andere attributen. Op rokjesdag onthult het rokje voor het eerst in het jaar het blote been.  De foto’s in Café Bern geven alvast aan aan wat u te wachten staat.

De foto’s worden geëxposeerd met een buitenformaat van 50 bij 70 cm, in een zwarte metalen lijst met ophangsysteem. De foto van 40 bij 60 cm is geprint op baryta papier van hoge kwaliteit. De werken zoals ge-exposeerd kosten inclusief lijst per stuk 135 euro.

Andere formaten en ander technieken behoren tot de mogelijkheden, zoals ChromaLuxe of Dibond. Dit vergt echter overleg over de precieze wensen waaraan moet worden voldaan en de beste oplossing daarvoor. Een topper is bijvoorbeeld een 30 bij 40 High Definition finish satin prent zonder rand voor 95 euro.

Voor meer info: www.boudyn.com

Terug naar overzicht

Henk Langeveld – tekeningen

Flip Jansen – de tasjes van de Aprilfeesten

25 april – 30 april 2017 in Café Bern

Tekeningen van Henk Langeveld

Behalve de tasjes waren er in Café Bern ook een hele serie tekeningen te zien van de in 2010 overleden tekenaar Henk Langeveld. Henk stond bekend om zijn tekeningen van de Amsterdamse muziekscene. In 2007 maakt hij een hele serie tekeningen op de Aprilfeesten. Hieronder een kleine selectie van het werk dat in Café Bern te zien was.

Flip Jansen – de tasjes van de Aprilfeesten

De Aprilfeesten op de Nieuwmarkt zijn inmiddels legendarisch en de nodige mythevorming is ook al begonnen. Zo is er, zelfs onder de organisatoren, onduidelijkheid over of het dit jaar nu de 30e of de 31e editie van de Aprilfeesten is.

Aanvankelijk werd er voor ieder jaar een poster ontworpen. Maar sinds 1996 zijn er de prachtige bedrukte tasjes. Elk jaar opnieuw maakt Flip Jansen een fraaie linoleumsnede, waarmee de tasjes bedrukt worden. De gehele collectie tasjes was bij Café Bern te bewonderen.

Hieronder ziet u een overzicht van de complete collectie ‘Tasjes van de Aprilfeesten’.

Anneke Hietbrink – Verstillend bloeiend

3 juni – 15 juli 2017 in Café Bern

Het werk dat Anneke Hietbrink in deze expositie laat zien kan het best als volgt omschreven worden: natuurlijke vormen, vol expressie weergegeven in herkenbare fantasiebeelden. De helderheid en onbegrensde ruimte en mogelijkheden worden zichtbaar op doek. Inspiratie, energie en veelal vrolijke kleuren brengen beelden tot leven in een landschap dat je blijft onderzoeken.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken.

Anneke Hietbrink

Kom uit de verf!

Sinds haar twintigste tekent Anneke Hietbrink met oliepastelkrijt op papier. Ze tekende mensen en dieren in de kleuren die haar aanspraken. Vervolgens is ze een aantal jaren met plakkaatverf aan het werk geweest. Ze schilderde steeds meer intuïtief: in kleur en beweging gaf ze weer wat er in haar speelde. Natuurlijke vormen inspireerden haar.

Sinds een jaar is ze met acrylverf gaan schilderen. Het plezier in en de concentratie die met kleurkeuze en verbeelding gepaard gaat is een bron van energie voor haar.

Haar leven met kleur, met verf, (steeds groter wordend) doek en verbeelding, is steeds weer een bron van mogelijkheden, energie en plezier.

Met haar schilderijen hoopt ze mensen zachte kracht, luchtigheid en een impuls te geven ook dat te kiezen wat hun leven vervult en vitaliseert.

Voor meer info:
www.annekehietbrink.nl

Terug naar overzicht

Pjotr van Agtmaal – Wild at Heart

7 oktober – 24 november 2017 in Café Bern

Yes, expo van Pjotr van Agtmaal, ook wel DJ Pjotr from Hell. Wild at Heart is de perfecte benaming van deze expositie. Een interpretatie van zijn universum, op doek gerockt boordevol energie. Ritme, structuur, donker-licht, verbeelding-inbeelding en wat je maar wilt zien. Interactief, je ziet wat je ziet, hij geeft een richting, maak er wat van. Je zou zijn werk abstract ‘expressionisme moderne’ kunnen noemen maar what’s in a name? .

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van één van de geëxposeerde werken.

Pjotr van Agtmaal

Het werk van Pjotr van Agtmaal, ook wel bekend als DJ Pjotr from Hell, zou omschreven kunnen worden als abstract “impressionisme moderne”, maar dat is ook maar een naam.

Eén ding is zeker: Rock ’n Roll heeft hem veel inspiratie gegeven.

Terug naar overzicht

Bill Bodewes – grafiek

25 november 2017 – 19 januari 2018 in Café Bern

Vanaf 25 november tot 5 januari 2018 is er in Café Bern werk te zien van Bill Bodewes.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken.

Foto: Marian van de Veen-van Rijk

Bill Bodewes

Terug naar overzicht

Fredie Beckmans: Uit ronde worst gesneden

21 januari – 10 maart 2018 in Café Bern

Vanaf 21 januari tot 10 maart 2018 exposeert Fredie Beckmans werk in Café Bern onder de titel ‘Uit ronde worst gesneden‘. Fredie Beckmans, voorzitter van de Worstclub, heeft vier jaar lang door Zwitserland gezworven op zoek naar de ware worst en schreef daarover in verschillende Nederlandse tijdschriften zoals de Bouillon! Magazine en het Hollands Maandblad. Het is dan ook niet zo raar om nu een aantal van zijn worst-schilderijen in Café Bern, aan de Amsterdamse Nieuwmarkt, te kunnen bekijken.

Tijdens de opening zal hij een paar pas meegebrachte Zwitserse worsten laten proeven en zullen er nieuwe lidmaatschapskaarten van de Worstclub worden uitgereikt.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken. En vanzelfsprekend is het werk te koop. De prijzen van de meeste werken variëren van € 50 – € 100 per stuk.

Fredie Beckmans

– Voorzitter van de Worstclub

Fredie Beckmans (1956, Winterswijk), volgens de Heilbronner Stimme een ‘spätgeborener Dadaïst’, voormalig Hofschilder van de Nederlandse Koningin en ooit wereldkampioen kookperformance. Hij won een prijs voor het beste literaire essay met als onderwerp ‘De filosoof en zijn worst’.

Na 4 jaar Zwitserland, schildert en schrijft hij afwisselend in Amsterdam en Brighton aan zijn grote Vogel en Worsten oeuvre.

Terug naar overzicht

Ap Esenbrink: Maskers

10 maart – 19 mei 2018 in Café Bern

Vanaf 10 maart tot 19 mei 2018 exposeert Ap Esenbrink een aantal van zijn verlichte maskers in Café Bern. Ze maken deel uit van de intrigerende plastic objecten waarmee Ap Esenbrink naam heeft gemaakt. Hij is een oude bekende van Café Bern: in het verleden exposeerde hij al eens met zijn (ook al verlichte) vissen.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken. En vanzelfsprekend is het werk te koop.

Ap Esenbrink

Ap Esenbrink is in 1990 afgestudeerd aan de Kunstacademie AKI te Enschede. Aansluitend was hij werkzaam als decorateur bij diverse film en tv-producties van VPRO Villa Achterwerk.

Hij heeft diverse bekende horeca gelegenheden ingericht en is daarnaast altijd actief gebleven in het maken van films, collages en objecten.

Voor meer info: Ap Esenbrink

Terug naar overzicht

Jeroen Blankert: Schilderijen

19 mei  – 14 juli 2018 in Café Bern

Vanaf 19 mei tot 14 juli 2018 exposeert Jeroen Blankert in Café Bern. Met een aangeboren talent en een groot respect voor ambacht en techniek schilderde hij in meer dan twintig jaar een imposant figuratief oeuvre bij elkaar.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken. En vanzelfsprekend is het werk te koop.

Jeroen Blankert

Jeroen Blankert (1966) groeide op tussen terpentine, ezels en paletten. Vader Barend Blankert en moeder Koos van Keulen zijn belangrijke Nederlandse figuratieve schilders. Eigenlijk wijdde bijna iedereen uit de familie Blankert zijn of haar leven aan de kunst, zo niet als schilder, dan toch als graficus of op zijn minst als kunsthistoricus. Niet voor niets staat schilder H. W. Mesdag ergens in dezelfde stamboom.

Het kon niet anders of Jeroen, de jongste loot aan de stam, zou ook iets beeldends gaan doen. Dat deed Jeroen dus niet. Jeroen wilde drummer worden. Hij vertrok naar Amsterdam om te gaan studeren aan het Sweelinck conservatorium. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en talent laat zich niet verloochenen – nog voor hij zijn studie afgerond had, stond hij al te schilderen.

En zo betrad hij het volwassen leven met een drumstok in de ene en een penseel in de andere hand. Als vrijbuiter gezegend met een enorme dadendrang en een afkeer van het gereguleerde werkende bestaan raakte hij verzeild in verschillende avonturen. Hij schilderde decors, drumde voor Ellen ten Damme, Joop van den Ende en Bettie Serveert, is al weer geruime tijd uitbater van het ongeëvenaarde Amsterdamse cultuurpaleisje De nieuwe Anita, en runde tijdelijk ook zijn eigen galerie, Foie gras.

Al die tijd bleef het schilderen de enige constante. Een aangeboren talent, stevig doorschilderen en een groot respect voor ambacht en techniek; na meer dan twintig jaar heeft dat een imposant figuratief oeuvre opgeleverd. Intens gekleurde landschappen, tronies, naakten en gebruiksvoorwerpen, felrealistisch met af en toe een cartoonesk randje, zijn werk is net zo afwisselend als zijn levenspad.

Het blijft een raadsel wat Jeroen Blankert uiteindelijk is geworden. Drummer? Schilder? Kroegbaas? Galeriehouder? Cultuurpaus? Er is maar één ding zeker. Jeroen Blankert is – zoals het een echte Blankert betaamt – geïnteresseerd in het beeld. In het picturale resultaat van zijn handwerk.  Niet in de verhalen erachter. Verhalen, die heeft hij al genoeg van zichzelf.

Voor meer info:
Jeroen Blankert – schilderijen

Anita Prins: Emotie en de mens

14 juli – 14 september 2018 in Café Bern

Vanaf 14 juli tot 14 september 2018 exposeert Anita Prins in Café Bern onder de titel “Emotie en de mens” een aantal zeer kleurrijke portretten van bruiden uit allerlei culturen en van mensen in opperste concentratie.

Kom gerust eens langs. Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken. En vanzelfsprekend is het werk te koop.

Anita Prins

Anita Prins (Amsterdam, 1964) is, vanaf het moment dat ze een potlood kon hanteren, nooit meer gestopt met het tekenen van allerlei wat haar bezighield. Op latere leeftijd ging ze portretten maken met softpastels en nu is ze vooral bezig met olieverf. Een autodidact dus.

Ze voelt een innerlijke drang om emoties en “zijns”-toestanden die zich niet makkelijk laten verwoorden, te schilderen. Ze zondert zich af, luistert naar de juiste muziek en ervaart dan de betovering van hoe de afzonderlijke kleuren het kunnen vorm geven, dankbaar dat ze het kan. Ze schildert eerst en tracht het later te beredeneren.

Meestal gebruikt ze daarvoor de afbeelding van een vrouw, in al haar kwetsbaarheid en haar bijna religieuze binding met de natuur.

Voor meer info: Anita Prins

Terug naar overzicht