26 november 2016 – 21 januari 2017: Helmut’s collectie
Helmut Winzeler, grondlegger van Café Bern, bouwde in de loop der jaren een mooie kunstcollectie op, met werk van o.m. Anton Martineau, Jan Sierhuis, O.C. Hooymeijer en niet te vergeten zijn grote vriend Josef Halevi.
Zijn dochter Katja breng nu een deel van die collectie op de markt en laat die werken zien in Café Bern met als doel ze te verkopen.
Kom gerust eens langs.Tussen 4 en 6 uur ’s middags kunt u in alle rust de expositie komen bekijken. Of ’s avonds na 11 uur, als de grootste drukte achter de rug is en er een heerlijk ontspannen “after hours” sfeer over Café Bern is neergedaald. Hieronder kunt u alvast een indruk krijgen van enkele van de geëxposeerde werken.
Fondue zonder concessies
Toen Café Bern in 1978 haar deuren voor het eerst opende, was Helmut Winzeler 50 jaar. Hij had toen al een heel leven als kernfysicus achter de rug.
In zijn jonge jaren woonde hij lange tijd in Bern, niet alleen de hoofdstad van Zwitserland maar ook de plek waar Albert Einstein zijn relativiteitstheorie uitwerkte. Waarschijnlijk verleende dat deze prachtige stad nog meer bekoring in de ogen van een jonge man die gefascineerd werd door de kernfysica, de leer van de “elementaire deeltjes”.
Helmut was jaren verbonden aan Cern, het onderzoekscentrum met de befaamde deeltjesversneller in de buurt van Genève en hij doceerde aan universiteiten in verschillende delen van de wereld.
Zijn laatste baan als kernfysicus was op het Zeemanlaboratorium van de Universiteit van Amsterdam. Toen vond hij het mooi geweest en begon hij een nieuw leven.
Helmut deed het niet helemaal alleen: zijn partner Alexandra en zijn neef Tom stonden met hem aan de wieg van Bern en korte tijd later kwam Koen er bij. Maar Café Bern was wel zijn idee, een idee dat –op de voor hem karakteristieke wijze– tot in de kleinste details was uitgewerkt, compleet met haast op wetenschappelijke wijze ontwikkelde recepturen die tot op de dag van vandaag nauwgezet gevolgd worden.
Helmut was veel meer dan een kernfysicus met een passie voor de koken. Hij was tegelijk eigenzinnig, zonder concessies, en voor zijn intimi een uiterst beminnelijk mens. Hij was een beta met een alfa-hart, met onder zijn beste vrienden opvallend veel kunstenaars en architecten, een levensgenieter, een wereldburger die zich in Amsterdam bijzonder thuis voelde, een volleerd berijder van de éénwiel, een mens die mensen verbond en iemand die een blijvende herinnering heeft achtergelaten in het collectieve geheugen van Café Bern.